Dziwne książki - "Siostrzyca" Johna Hardinga

Do książki podchodziłam nieco ostrożnie, jak pies do jeża. Znalazłam ją podczas praktyk w bibliotece i zauroczyła mnie opisem oraz wyglądem okładki (moim zdaniem nieco nie pasującym po przeczytaniu całości, ale o tym później). Z drugiej strony wspomniany w opisie zakaz edukowania głównej bohaterki przez wuja lekko mnie zaniepokoił ponieważ głęboko mnie smucą czasem takie tematy. Mimo to jednak po książkę sięgnęłam i nie żałuję.

Dwunastoletnia Florence młodszego brata oraz sekretne biblioteczne życie. Jej wuj, którego zresztą zanadto nie widuje, zabronił opiekującej się rodzeństwem gospodyni uczyć jej czytać ze względu na złe wspomnienia związane z pewną wyedukowaną kobietą. Dziewczynka jednak nauczyła się czytać sama, pytając czasem o znaczenie danej literki. Przez dłuższy czas udawało jej się żyć w świecie Szekspira, Edgara Allana Poe i innych ulubionych autorów lecz oto właśnie zbliżają się do niej okoliczności, wobec których pozbawiona sojuszników Flo będzie musiała wziąć sprawy we własne ręce.

Trudno cokolwiek o tej książce napisać by nic nie zaspoilerować. Książka podzielona jest na dwie księgi, w której jedna jest ogromnym wstępem (koniecznym i co ważne nie nużącym) objaśniającym gdzie jest i jak żyje główna bohaterka. Akcje obserwujemy jej oczami, słuchamy narracji w jej własnym, tajemniczym języku i łatwo nam ją polubić. Jest to dziewczynka inteligentna, zbuntowana i trochę zarozumiała, jednak kocha bardzo swojego brata oraz darzy szczerą sympatią służbę. Nawet wobec mało atrakcyjnego kolegi, który adoruje ją kiedy tylko może, szybko przestaje być chłodna i nieprzystępna.

Właściwa intryga, zasugerowana w pierwszej księdze szybko rozwija się w drugiej. W międzyczasie autor „gubi” część historii (w której dzieją się istotne wydarzenia), dezorientując czytelnika i dając miejsce na domysły wobec głównej bohaterki. Staje ona przed zagrożeniem jak z książek Edgara Allana Poe. Przyjdzie nam w naszą bohaterkę wątpić (a na pewno w jej stan psychiczny) i kibicować jej. Końcówka rozwiązuje pewne kwestie, jednak inne pozostają niedopowiedziane i idzie nam się tylko domyślać co się naprawdę stało. Pewnym minusem jest pewnie to że wielu rzeczy możemy domyślić się wcześniej niż autor zapewne tego chciał.

Książka jest ogromnym hołdem dla powieści gotyckich – takich jak dzieła Edgara Allana Poe i Charlotte Bronte – ich tytuły są wielokrotnie wymieniane jako lektury Florence. Cała fabuła, otoczenie i klimat przynosi nam na myśl klasyczną powieść gotycką. Właśnie dlatego moim zdaniem okładka pasuje trochę mniej niż początkowo mi się wydawało – mimo iż łyżwy mają swoje miejsce w fabule. Bardziej spodobały mi się zagraniczne okładki – z krukiem lub dziewczynką wyglądającą przez okno. Wspomniałam już o języku powieści – znając parę osób z aspiracjami do bycia redaktorami myślę że pewnie spędzał sen z powiek wielu z nich – ale wszystkie te dziwne zlepki słów mają swój urok i sens, pasują do pełnej fantazji dwunastolatki. Duże tutaj zasługi trzeba oddać świetnemu tłumaczeniu Karoliny Zaremby. Muszę się niestety poskarżyć jeszcze o spoilery znajdujące się z tyłu książki w wydaniu polskim - doprawdy karygodne.

Podsumowując książka bardzo mi się podobała, mogę ją polecić zapewne tym osobom które są bezwarunkowo zakochane w powieściach Edgara Allana Poe. 

P.S.

Przepraszam że tak długo mnie nie było ale cierpię na studia i na spadek motywacji. 

W moich planach jest zrecenzowanie pewnej polskiej fantastycznej książki którą będę miała niedługo w łapkach dzięki życzliwości pewnej bardzo miłej dziewczyny z uniwerku. Obawiam się że kiedy to się stanie skończy się wszechświat.

Serdecznie pozdrawiam :)

Pochodzenie obrazków:

Kruk: http://www.davidosbornphotography.co.uk/userimages/Raven_Q1D5711.jpg

Dziewczynka: okładka wersji oryginalnej.

Dom: https://hellphiesfiendishfiction.wordpress.com/2014/05/05/florence-and-giles-john-harding/